جایزه نوبل امسال درون شاخه فیزیک بوسیله پاس پژوهش ها در بنیان سیاه چاله، بوسیله طور مشترک به سه گانه دانشمند اهدا شد. راجر پنروز، کیهان شناس بریتانیایی نیمی از اجرت را دریافت خواهد کرد و نصف دیگر بین راینهارد گنتزل، اخترفیزیکدان آلمانی و آندریا گز، اخترفیزیکدان آمریکایی تقسیم خواهد شد. گز چهارمین عیال در کتاب است که نوبل ارزشمند فیزیک را شهود می بطی ء.
گوران هانسون، دبیرکل آکادمی علوم سلطنتی سوئد گفت «جایزه امسال درباره ی تاریک ترین اسرار عالم است.» این آکادمی، پنروز را به احترام گذاردن این کشف که تشکیل سیاه چاله، پیش بینی محکم نظری نسبیت عام است، کسی را عزیز خطاب کردن ی قبض نوبل فیزیک دانست. درطرف دیگر، گنتزل و گز نیز بوسیله پاس کشف جرمی فوق العاده فشرده تو مرکز کهکشانمان، نوبل فیزیک ۲۰۲۰ را دریافت کردند.
سیاه چاله ها، مناطقی در فضا با نیروی گرانشی چنان قدرتمند هستند که هیچگاه چیز، تا اینکه نور توان هزیمت از آن ها را ندارد. به نقل از اولف دانیلسون، فیزیکدان کالبد کمیته نوبل، به منظور شکل گیری یک سیاه چاله، «باید خور را به پیمانه ی منطقه ای به وسعت تنها چند کیلومتر فشرده یا زمین را به معادل ی نخود کوچک کنید.» تو قلب هر سیاه چاله، «تکینگی» نهفته است؛ نقطه ای که گرانش، ماده را تا غلظت بی نهایت فشرده می کند و هیچ چیز پس از افت در آن، امکان بازگشت به دنیا خارج را ندارد. هرچند دانشمندان از قرن ها پیش درباره ی وجود سیاه چاله ها گمانه زنی می کردند، مشهود نبود آیا حدس لباس گیری این اجرام به شدت فشرده در واقعیت وجود دارد یا نه. حتی آلبرت انیشتین که نظری ی نسبیت اختصاصی او بنیان امروزی درک سیاه چاله ها را لباس می دهد، درباره ی بود آن ها تردید داشت.
اما تو سال ۱۹۶۵، پنروز، همکار استیون هاوکینگ و لله بازنشسته در دانشگاه آکسفورد، ازنظر ریاضی نشان انصاف که سیاه چاله ها مقدور است مطابق با نظریات آلبرت انیشتین واقعا بود داشته باشند و درجریان فرایندی قدرتمند و پایدار تشکیل شوند. پنروز و هاوکینگ مدلل کردند که سیاه چاله ها، پیامد اجتناب ناپذیر فروپاشی نوعی خاص از ستارگان هستند. درحالی که پنروز و دیگر عملی پردازان، بنیادهای فیزیکی سیاه چاله ها را تدوین می کردند، اخترشناسان با دقت بسیار بیش درحال جست وجو و معاینه ی این اجرام پیچیده بودند.
در دهه ی ۱۹۹۰، موفقیتی بزرگ به مشت آمد. گنتزل، مدیر مؤسسه ی فیزیک فرازمینی ماکس پلانک داخل بخانه برگشتن گارشینگ آلمان و گز، استاد دانشگاه کالیفرنیا درون لس آنجلس که هرکدام تیم های پژوهشی ول را اداره می کردند، با استفاده از تلسکوپ های فروسرخ قدرتمند به قلب پوشیده از گردوغبار راه شیری نگاه انداختند. هردو تیم ستارگانی را دیدند که دوروبر منبعی تاریک و اسرارآمیز تو مرکز کهکشان تجمع کرده اند؛ جسمی ناپیدا که برابر حرکات ستارگان، باید جرمی به معادل ی ۴ میلیون خور داشته باشد. بوسیله گفته ی دانیلسون، به جز سیاه چاله ی کلان جرم، هیچگاه توضیح دیگری برای این پدیده بود ندارد.مقاله ی مرتبط:نوبل پزشکی ۲۰۲۰ به کاشفان ویروس هپاتیت C رسید
مشاهدات بعدی، عمدتا به وسیله ی تلسکوپ فضایی هابل جلوه گر کرده است که این نوع سیاه چاله های غول آسا، درون مرکز تقریبا تمام کهکشان های بزرگ در جهان مشاهده پذیر کمین کرده اند؛ حقیقتی که علامت می دهد این اجرام بسیار فراتر از کنجکاوی های اخترفیزیکی، احتمالا خطیر ترین اصل سازنده ی عالم برای ساختارهای کیهانی ارشد مقیاس هستند. گز پس از اطلاع از بردن جایزه نوبل تو مصاحبه ای گفت «نمایش واقعیت دنیا فیزیکی مان برای ما به عنوان بشریت بسیار مهم است. ما هیچ ایده ای نداریم که درون این سیاه چاله ها چیست. آن ها واقعا نشانگر درک ناقص ما از قوانین فیزیک هستند.»
تیم های گنتزل و گز همچنان به آشکارسازی اسرار سیاه چاله ی کلان جرم مرکز اسلوب شیری به نام کمان ای* ادامه می دهند. تاسیسات جدید نظیر رصدخانه موج گرانشی با تداخل سنج لیزری (لایگو) و تداخل سنج ویرگو با مطالعه ی موج های منتشرشده تو فضازمان به نام امواج گرانشی، ادغام سیاه چاله با یکدیگر را بررسی می کنند. همچنین مشاهدات رادیویی از کمان ای* و دیگر هیکل کلان جرم تو کهکشان نزدیک M87 با تلسکوپ ایونت هورایزن به ایجاد تصاویر نمای نزدیک انقلابی از این غول های کیهانی منجر شد. دانیلسون، کشف سیاه چاله را صرفا آغاز متد می داند. به گفته ی او «هرچه به کرانه سیاه چاله ها بیشتر نزدیک نمدار می شویم، طبیعت ممکن است غافلگیری هایی نو در چنته داشته باشد.»بیشتر بخوانید:اسپیس ایکس دسته سیزدهم ماهواره های استارلینک را با توفیق پرتاب کردنوبل پزشکی ۲۰۲۰ به کاشفان ویروس هپاتیت C رسیددر پروژه های فضایی از چه سیستم عاملی کاربرد می شود؟سیاه چاله های کلان بزه ممکن است همان کرم چاله ها باشندکشف سیاره ای سرگردان داخل ابعاد زمین در کهکشان راه شیری
گوران هانسون، دبیرکل آکادمی علوم سلطنتی سوئد گفت «جایزه امسال درباره ی تاریک ترین اسرار عالم است.» این آکادمی، پنروز را به احترام گذاردن این کشف که تشکیل سیاه چاله، پیش بینی محکم نظری نسبیت عام است، کسی را عزیز خطاب کردن ی قبض نوبل فیزیک دانست. درطرف دیگر، گنتزل و گز نیز بوسیله پاس کشف جرمی فوق العاده فشرده تو مرکز کهکشانمان، نوبل فیزیک ۲۰۲۰ را دریافت کردند.
سیاه چاله ها، مناطقی در فضا با نیروی گرانشی چنان قدرتمند هستند که هیچگاه چیز، تا اینکه نور توان هزیمت از آن ها را ندارد. به نقل از اولف دانیلسون، فیزیکدان کالبد کمیته نوبل، به منظور شکل گیری یک سیاه چاله، «باید خور را به پیمانه ی منطقه ای به وسعت تنها چند کیلومتر فشرده یا زمین را به معادل ی نخود کوچک کنید.» تو قلب هر سیاه چاله، «تکینگی» نهفته است؛ نقطه ای که گرانش، ماده را تا غلظت بی نهایت فشرده می کند و هیچ چیز پس از افت در آن، امکان بازگشت به دنیا خارج را ندارد. هرچند دانشمندان از قرن ها پیش درباره ی وجود سیاه چاله ها گمانه زنی می کردند، مشهود نبود آیا حدس لباس گیری این اجرام به شدت فشرده در واقعیت وجود دارد یا نه. حتی آلبرت انیشتین که نظری ی نسبیت اختصاصی او بنیان امروزی درک سیاه چاله ها را لباس می دهد، درباره ی بود آن ها تردید داشت.
اما تو سال ۱۹۶۵، پنروز، همکار استیون هاوکینگ و لله بازنشسته در دانشگاه آکسفورد، ازنظر ریاضی نشان انصاف که سیاه چاله ها مقدور است مطابق با نظریات آلبرت انیشتین واقعا بود داشته باشند و درجریان فرایندی قدرتمند و پایدار تشکیل شوند. پنروز و هاوکینگ مدلل کردند که سیاه چاله ها، پیامد اجتناب ناپذیر فروپاشی نوعی خاص از ستارگان هستند. درحالی که پنروز و دیگر عملی پردازان، بنیادهای فیزیکی سیاه چاله ها را تدوین می کردند، اخترشناسان با دقت بسیار بیش درحال جست وجو و معاینه ی این اجرام پیچیده بودند.
در دهه ی ۱۹۹۰، موفقیتی بزرگ به مشت آمد. گنتزل، مدیر مؤسسه ی فیزیک فرازمینی ماکس پلانک داخل بخانه برگشتن گارشینگ آلمان و گز، استاد دانشگاه کالیفرنیا درون لس آنجلس که هرکدام تیم های پژوهشی ول را اداره می کردند، با استفاده از تلسکوپ های فروسرخ قدرتمند به قلب پوشیده از گردوغبار راه شیری نگاه انداختند. هردو تیم ستارگانی را دیدند که دوروبر منبعی تاریک و اسرارآمیز تو مرکز کهکشان تجمع کرده اند؛ جسمی ناپیدا که برابر حرکات ستارگان، باید جرمی به معادل ی ۴ میلیون خور داشته باشد. بوسیله گفته ی دانیلسون، به جز سیاه چاله ی کلان جرم، هیچگاه توضیح دیگری برای این پدیده بود ندارد.مقاله ی مرتبط:نوبل پزشکی ۲۰۲۰ به کاشفان ویروس هپاتیت C رسید
مشاهدات بعدی، عمدتا به وسیله ی تلسکوپ فضایی هابل جلوه گر کرده است که این نوع سیاه چاله های غول آسا، درون مرکز تقریبا تمام کهکشان های بزرگ در جهان مشاهده پذیر کمین کرده اند؛ حقیقتی که علامت می دهد این اجرام بسیار فراتر از کنجکاوی های اخترفیزیکی، احتمالا خطیر ترین اصل سازنده ی عالم برای ساختارهای کیهانی ارشد مقیاس هستند. گز پس از اطلاع از بردن جایزه نوبل تو مصاحبه ای گفت «نمایش واقعیت دنیا فیزیکی مان برای ما به عنوان بشریت بسیار مهم است. ما هیچ ایده ای نداریم که درون این سیاه چاله ها چیست. آن ها واقعا نشانگر درک ناقص ما از قوانین فیزیک هستند.»
تیم های گنتزل و گز همچنان به آشکارسازی اسرار سیاه چاله ی کلان جرم مرکز اسلوب شیری به نام کمان ای* ادامه می دهند. تاسیسات جدید نظیر رصدخانه موج گرانشی با تداخل سنج لیزری (لایگو) و تداخل سنج ویرگو با مطالعه ی موج های منتشرشده تو فضازمان به نام امواج گرانشی، ادغام سیاه چاله با یکدیگر را بررسی می کنند. همچنین مشاهدات رادیویی از کمان ای* و دیگر هیکل کلان جرم تو کهکشان نزدیک M87 با تلسکوپ ایونت هورایزن به ایجاد تصاویر نمای نزدیک انقلابی از این غول های کیهانی منجر شد. دانیلسون، کشف سیاه چاله را صرفا آغاز متد می داند. به گفته ی او «هرچه به کرانه سیاه چاله ها بیشتر نزدیک نمدار می شویم، طبیعت ممکن است غافلگیری هایی نو در چنته داشته باشد.»بیشتر بخوانید:اسپیس ایکس دسته سیزدهم ماهواره های استارلینک را با توفیق پرتاب کردنوبل پزشکی ۲۰۲۰ به کاشفان ویروس هپاتیت C رسیددر پروژه های فضایی از چه سیستم عاملی کاربرد می شود؟سیاه چاله های کلان بزه ممکن است همان کرم چاله ها باشندکشف سیاره ای سرگردان داخل ابعاد زمین در کهکشان راه شیری
- ۹۹/۰۷/۱۶